التخطي إلى المحتوى الرئيسي

Pas de lettre pour Erdogan


Khaled Sulaiman

Les images de soldat turc, mains liées au-dessus la tête, après le putsch raté du 15 juillet, n’étaient, pour certains Turcs, que l’humiliation de la nation et de son histoire. Mais pour certains autres, ce n’était qu’une gloire du Sultan Erdogan, surtout pour les Islamo-conservateurs qui n’hésitaient pas de se montrer dans la nuit du putsch, comme des vengeurs sans pitié. 
Mais au fond, la nuit du putsch a accéléré le rêve d’une purge sans précédent dans l’armée, l’université, les écoles, tribunaux et plus précisément, dans la cour constitutionnelle. Ce rêve qui n’aurait jamais pu se réaliser sans le coup d’État inachevé, est devenu l’espace d’une autocratie absolue dans la Turquie d’aujourd’hui.


Dans son histoire moderne, la Turquie est connue comme un État militaire dans la région. Depuis les années 1960 jusqu’à aujourd’hui, plusieurs coups d’État ont eu lieu dans le pays, le dernier putsch avant celui du 15 juillet, avait été mené contre le premier ministre islamiste Necmettin Erbakan en 1997. Cet avant-dernier putsch, qui a imposé la sortie du gouvernement d’Erbakan sans suspendre le parlement et la constitution, a été nommé putsch blanc ou postmoderne, parce qu’il n’y avait eu aucune intervention directe de l’armée.

La réaction rapide et la vengeance d’Erdogan contre les putschistes n’étaient pas surprenante pour les observateurs, parce que la politique du gouvernement islamo-conservateur dirigé par AK-Parti (Parti de la justice et du développement) se concentre depuis son arrivée au pouvoir en 2002 sur quatre points principaux : freiner l’appétit de l’armée de se comporter comme un cheval sans rêne, se rattacher aux valeurs de l’ancien empire ottoman, présenter la Turquie comme une histoire de réussite des Frères musulmans et transformer le système politique de la Turquie en régime présidentiel. M. Erdogan fut un vrai président autoritaire dans la nuit du putsch, alors qu'il n'a pas hésité de prendre des décisions de rétorsion, sous une image de victime via Face Time.
Alors que la vaste purge déclenchée par le président Erdogan après l’échec du coup d’Etat se poursuit, le pays entre dans un état semi-totalitaire, puisque la revanche ne vise pas seulement l’armée, mais aussi tous les établissements judiciaires, universitaires, scolaires, les médias et la société civile. Les purges qui se poursuivent contre 1043 établissements d’enseignement privés, 1229 associations et fondations, dix-neuf syndicats, fédérations et confédérations et trente-cinq établissements de santé, en plus d’être une vengeance policière, est un nettoyage idéologique contre les rivaux et opposants d’Erdogan et de son parti islamo-conservateur. 

Erdogan ne pouvait rêver d’une aussi belle occasion pour remplacer le pouvoir de l’armée par celui de la police et de la MiT (Organisation nationale du renseignement). Et, après les forts coups portés contre tous ceux qui sont liés au prédicateur Fathullah Gulen, si le remplacement d’un État militaire par un État policier se concrétise, la guerre de l’usurpateur néo-ottoman se fera contre les partis d’opposition, précisément le Parti républicain du peuple (CHP) et le Parti démocratique des peuples (HDP), parce qu’il s’opposent à la transformation de la Turquie en régime présidentiel.

En bref, le coup d’État raté a créé assez d’espace pour prolonger le pouvoir des Islamo-conservateurs en Turquie, mais un pouvoir qui se nourrit de l’élimination politique et sociale des opposants. Et, déjà, l’exception et le privilège ont bien commencé, pour des milliers d’enseignants, de juges, de journalistes, de syndicalistes qui sont expulsés de leur travail d’un côté et, de l’autre pour un grand nombre de fidèles d’Erdogan en train de les remplacer.

En un mot, M. Erdogan qui n’hésite pas à se présenter comme un nouveau Sultan au Moyen Orient, ne veut qu’être le président absolu de la Turquie à n’importe quel prix, même si cela nécessite la réincarnation du fameux personnage de Gabriel Garcia Marquez dans son roman Pas de lettre pour le colonel.








تعليقات

المشاركات الشائعة من هذه المدونة

هەر دەوڵەتێکی کوردی لەم دۆخەدا لە دایکبێت، وەک ئەوەی باشوری سودان دەبێت*

خالد سلێمان سیاسەتی ڕاستەوخۆ، ناڕاستەوخۆی شانشینی سعودی، قەتەر، تورکیا بەرامبەر عیراق و سوریا، لە حەڵەتی پاشەکشەی یەکجارەکی پرۆژەی دەسەڵاتێکی ئیسلامی ( ئیخوان، بەرەی نوسرە، ئەحراری شام، سوپای ئیسلام .. هتد ) ، کار بۆ دامەزراندنی کیانێکی سوننەی سەربازی دەکات، کە دور نیە، بەعسیەکانی ناو داعش، تۆوی ئەو کیانە بن . یانی داعشیش بەشێک دەبێت لە نەخشە سعودی - قەتەری - تورکیەکە .  ئێستا هەوڵی هەرسێ جەمسەرەکە لەوەدا کۆدەبێتەوە، چۆن لە ڕێگەی پارتی دیموکراتی کوردستان و پارتە کوردیەکانی ناو ئیئتلافی ئۆپۆزسیۆنی سوریاوە، کوردیش بەشێک بێت لەو کیانە سوننییە . لەوانەیە ئەمە باشترین دەروازە بێت بۆ تەماشاکردنی دیمەنی هەرێمی کوردستان، کە لە ڕوی سیاسی و ئابوری و کۆمەڵایەتییەوە لە خراپترین ئاستیدایە، بگرە لەبەردەم داڕوخانێکدایە کەس مەزەندەی دەرەنجامەکانی ناکات . بەڵام ئەوەی لەناو دیمەنێکی سیاسی، سۆسیۆ - ئابوری خراپی وەک ئەوەی ئەمڕۆماندا، هەژمونی خۆی هەیەو ڕای

ئاین لەمیتۆدەکانی پەروەردەی کوردستاندا ‌

خالد سلێمان‌ 15/5/2015 ساڵی ٢٠١٢ لەبەر ڕازی نەبونی مەسیحیەکان و کاکەییەکان لەسەر ئەو بەشانەی لە کتێبی “ئاین ناسی” لە میتۆدی خوێندندا، ئەو دوو چاپتەرەی بۆ ئەوان  لە کتێبەکەدا دانرابون لە سەر خواستی خۆیان  لابران. ئەمە هەنگاوی یەکەمی ئەو قەیرانەی پەروەردەیە کە تا ئەم ساتە لە کوردستاندا بەردەوامە. مەسیحییەکان پێیان وابو کە چیرۆکی لە دایکبونی مەسیح بەشێوەیەکی ناڕاست نوسرابو، بۆیە داوای لابردنیان کرد. ئەوەی پەیوەست بو بە کاکەییەکانەوە، بوون بەدوو بەشەوە، بەشێکیان پێیان وایە ئەوان موسڵمانن و نابێت وەک ئاینێکی جیا تەماشا بکرێن، بەشێکی تریان پێیان وایە کە ئاینەکەیان جیایەو ئەوەی لە میتۆدەکەدا نوسراوە ڕاستە. ئەم جیاوازیەش لای ئەوان بوە هۆی لابردنی ئەو بەشەی لە کتێبەکەدا لەسەر کاکەیی نوسرابو. کتێبی ئاینناسی لە قۆناغەکانی  (١٠، ١١، ١٢)ی خوێندندا لە پێناو ئەوەدا بوو کە خوێندکارانی کوردستان جگە لە ئاینی ئیسلام ئاینەکانی تریش بناسن، بەڵام پرۆژەکە لەسەرەتادا - بەتایبەتی لە کتێبی قۆناغی ١٢دا- توشی دوو گرفت بوو، یەکەمیان ئەوەبو کە وانەکانی خوێندن لەسەر مەسیحی و ئێزدی و کاکەیی و ئاینەک...

أزمة المياه تهدّد الشرق الأوسط.. والعراق على الخط الأحمر

خالد سليمان  يشير مدير المعهد العلمي للبيئة في جامعة جنيف مارتن بينيستون إلى ذوبان شبه كلي لثلوج جبال الألب نهاية القرن الحالي، حيث لا يبقى سوى القليل منه في الأعالي. يعود سبب ذوبان هذه الثلوج التي تغذي أنهار (راين، دانوب، بو، رون) ويعتمدها ١٦٠ مليون نسمة في غالبية أنحاء أوروبا للزراعة والنقل والطاقة والغذاء، إلى التغيير المناخي وارتفاع درجات حرارة الأرض، ناهيك عن الازدياد السكاني حيث تشير الإحصائيات المتوقعة إلى وصول نسبة سكان المعمورة إلى ١٠ ملايين نهاية هذا القرن.  كانت هذه الصورة بداية لمؤتمر دولي بعنوان “السلام الأزرق” حول دور المياه في السلام والتنمية المستدامة في الشرق الأوسط نظمه Stratigic Foresight Group وجامعة جنيف بالتعاون مع وكالة سويسرا للتنمة والتعاون الاسبوع الثاني من شهر أكتوبر ٢٠١٥.